La ortiga blanca (Lamium album L.) ye una planta nativa d'Europa, introducida n'América mientres el procesu de colonización d'España.
Tien propiedaes escepcionales polo cual esti recursu vexetal ye bien importante pal estudiu farmacognósico: importancia tantu química como médica, según el so usu nel folclor andín
Planta yerbácea perenne de tarmu angulosu ascendente con fueyes opuestes cordiformes; crez 5 a 10 dm d'altor, les fueyes son de 3 a 8 cm × 2 a 5 cm de, son triangulares con base redonda, serruchaes superficialmente ye bien paecida a la Urtica dioica, les flores son blanques(a esto debe'l so nome y a la paecencia cola ortiga), dispuestes en verticilos; miden 1,5 a 2,5 cm de llargu.
Habita ente los 500 y 2500 msnm nun clima secu, de temperatura d'alredor de los 10 y 15 °C con escasu mugor, con poco vientu, agües esporádiques, alcuéntrase especialmente ye zones de mal accesu yá que hai esto planta gústa-y vivir en zones con muncha vexetación y disponibilidá d'agua, especialmente nes carbes.
Lamium album, describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 579. 1753.[1]
Lamium album
subsp. album Europa hasta China
subsp. barbatum (Siebold & Zucc.) Mennema, Leiden Bot. Ser. 11: 70 (1989). Alloñáu oriente de Rusia hasta Xapón y China.
subsp. crinitum (Montbret & Aucher ex Benth.) Mennema, in Fl. Iran. 150: 323 (1982). Turquía a Himalaya central.
P'aplicaciones melecinales, anque tamién sirven les fueyes, recuéyense preferiblemente les flores, ente mayu y setiembre. Éstes hai que recoyeles primero qu'abran, yá que pierden les sos propiedaes, y siempres a mano y con tiempu secu; hai qu'esperar a que la rosada háyase evaporáu. Les partes cortaes hai qu'asitiales rápido en capes fines a la solombra o en secaderu, a una temperatura máximo de 40 °C. Les flores yá seques tienen sabor amargoso y despiden un golor meloso. Caltener en sobres o tarros zarraos, y nun llugar escuro y alloñao del mugor Depués de dexar ensugar la planta de la manera descrita per alredor d'una selmana y estabilizáu primeramente, dar# en faer el maceráu, pa ello tómase 10 g de fueyes, flores, tarmu y raigañu y asitiar nun envase de vidriu ámbare caúna nel so respeutivu frascu xuntu con 100 ml d'alcohol etílico a 96º y déxase macerar per alredor de 10 díes.
Popularmente, achacáronse a llantar propiedaes depuratives, hipoglucemiantes y antirreumáticas.
Amás, externamente utilizóse n'inflamaciones vaxinales, hemorroides, farinxitis, estomatitis y quemadures. Otra carauterística d'esta planta -y que tien tamién que ver cola so popularidá- ye'l so total inocuidad; inclusive en dellos países europeos, en dómines de muncha fame, utilizáronse les sos fueyes, fervíes y sazonaes con determinaos condimentos, como alimento de primera mano.
D'esti fervinchu pueden tomase hasta 3 taces al día, preferentemente dempués de les comíes.
Aplícase direutamente.
Les sos propiedaes farmacolóxiques más carauterístiques referir a les sos aiciones tónica y astringente -debíes a los taninos- y antiséptica y llevemente hemostática polos flavonoides y fenoles; coles mesmes, la presencia de mucílagu confier-y una aición demulcente.
Por tou ello'l so usu ta indicáu en fories, bronquitis, dolores menstruales y otres afecciones xinecolóxiques.
Vía oral: catarros de les víes respiratories cimeres, tratamientu de les inflamaciones leves de la mucosa orofaringea y de leucorreas inespecífiques. Usu tópicu: inflamaciones cutanees leves.
El maceráu de les flores, fueyes, tarmu y raigañu someter a un screening fitoquímico dando positivu pa taninos, flavonoides y alcaloides
Primeramente sometióse a un procesu de purificación nel rota vapor pa concentrar l'amuesa
L'estractu secu eslleir n'agua (150 ml) y la porción soluble foi partida ente CH2Cl2 (4 × 150 ml) y n butanol (4 × 150 ml) una alícuota (20 g) del estractu de n butanol foi sometida a una cromatografía en silica xel (30 g).
La elución foi fecha n'éter de petroleu siguida por medría de concentraciones de CHCl3 (10%, 20%, 30%....100% cada 20 ml) llográndose 3 fraiciones en cada parte de la planta (flores, fueyes, tarmu, raigañu), cada fraición foi sometida a cromatografía en capa fina atopándose coincidencia nel de les flores y fueyes, según nel tarmu y raigañu.
De la siguiente investigación puede concluyise que l'usu, na cultura andina, d'esta planta vese repotenciáu cola investigación realizada, confirmando asina les propiedaes yá aldericaes según tamién puede identificase cualos son los componentes que tienen les propiedaes farmacolóxiques y el so posible uitilización na industria farmacéutico.
!["Modifica]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Notification-icon-Wikidata-logo.svg/18px-Notification-icon-Wikidata-logo.svg.png"){kind=icon}
.!["Cymbidium]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Cymbidium_Clarisse_Austin_%27Best_Pink%27_Flowers_2000px.JPG/50px-Cymbidium_Clarisse_Austin_%27Best_Pink%27_Flowers_2000px.JPG")
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. La ortiga blanca (Lamium album L.) ye una planta nativa d'Europa, introducida n'América mientres el procesu de colonización d'España.
Tien propiedaes escepcionales polo cual esti recursu vexetal ye bien importante pal estudiu farmacognósico: importancia tantu química como médica, según el so usu nel folclor andín
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Ortiga_blanca1.JPG")
Ortiga blanca !["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Wei%C3%9Fe_Taubnessel_(Lamium_album).jpg")
Vista de la planta
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Habitat1.JPG")
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Positivo_Flavonoides.JPG")
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Positivo_Alcaloides(Dragendorff).JPG")
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Rota_pavor_1.JPG")
