dcsimg
 
  en  
names in breadcrumbs
Image of Coppersmith Barbet
… » Animals » … » Vertebrates » … » Dinosaurs And Birds » … » Theropods » … » Birds » … » Woodpeckers And Relatives » …

Coppersmith Barbet

Psilopogon haemacephalus (Müller & Pls 1776)

Psilopogon haemacephalus ( Asturian )

provided by wikipedia AST

Megalaima haemacephala[2][3] ye una especie d'ave piciforme de la familia Megalaimidae que vive nel sur d'Asia.

Tien una cresta y gargüelu de color coloráu intensu, y caracterízase pola so llamada metronómica que foi comparada col soníu que produz un caldereru al cutir el metal col so martiellu. Alcuéntrase nel subcontinente indiu y delles zones del sudeste asiáticu. Al igual qu'otros barbudos, constrúin el so nial furando un buecu nun árbol. Aliméntase principalmente de frutos anque tamién prinden inseutos, especialmente termites alaes.

Descripción

"
Xuvenil indica ensin nada de colloráu. (Kolkata, India).

Esta especie de barbudu convive con dellos barbudos más grandes na mayor parte del sur d'Asia. Nos Ghats Occidentales asolapa parcialmente con nel barbudu de garganta carmín que ye bien similar en tamañu pero tien un cantar más rápido. La coloración d'el so plumaxe facer abondo estremable. Presenta la frente colorada, l'aru alredor del so güeyu y gargüelu mariellos, enmarcaos pol negru del restu de la so cara, amás tien un llurdiu coloráu na parte cimera del pechu. Los sos partes cimeros son de color verde y les inferiores ablancazaes densamente veteadas n'escuru. Los xuveniles son de colores más apagaos y escarecen de llurdios coloraos. Dambos sexos son de colores similares. La subespecie de Sri Lanka tien más negru na cara, más coloráu nel pechu y el veteado de les partes inferiores ye más escuru.[4]

Mientres la dómina de cría la gastadura de les sos plumes fai paecer que les sos partes cimeros son azulaes.[5]

Taxonomía

Son una especie basal nel xéneru Megalaima según los analises filoxenéticos. La mayoría del restu d'especies son más recién na so diverxencia y especiación.[6]

Suelen reconocese nueve subespecies:

  • haemacephala (P. L. S. Müller, 1776) la subespecie nominal alcuéntrase nes islles Filipines de Luzón y Mindoro;
  • indica (Latham, 1790) presente nel subcontinente indiu, el nordés de Paquistán y que s'estiende hasta Sri Lanka y Vietnam. Delles antigües subespecies sintetizáronse en indica.

Les demás son poblaciones isleñas del sudeste asiáticu:

  • delica (Parrot, 1907) en Sumatra;
  • rosea (Dumont, 1816) en Java;
  • homochroa (Dziadosz Y Parkes, 1984) de Tables;
  • celestinoi (Gilliard, 1949) presente en Catanduanes, Biliran, Samar y Leyte;
  • Entemedia (Shelley, 1891) alcuéntrase en Panay, Guimaras, Negros;
  • cebuensis (Dziadosz y Parkes 1984) en Cebú;
  • mindanensis Rand, 1948 en Mindanao.

Distribución y hábitat

Alcuéntrase nel subcontinente indiu y el sudeste asiáticu, dende l'este de Paquistán hasta les islles Filipines y Bali n'oriente, anque ta ausente de la gran islla de Borneo, Entemedia ente les Filipines y les islles de Sumatra y Xava onde sigo habita.

En tou la so área de distribución atopar n'arbolees esvalixaes, sotos y xardinos. Precisen que nel so hábitat haya tueros muertos pa poder furar los buecos una y bones estes aves duermen y añeren nestos cuévanos.[7]

"
Pareya nun nial en Kolkata, India.

Nos montes Palni del sur de la India atopar por debaxo de lo 1200 m d'altitú.[8] Nel Himalaya alcuéntrase principalmente nos valles y nos sos estribaciones apaez hasta los 900 m. Son raros tantu nes zones desérticas como nos montes bien húmedos.[9]

Comportamientu

Suel tar en solitariu, pareyes o pequeños grupos, anque dacuando pueden axuntase grandes grupos nes grandes figales en frutu. Gústa-yos tomar el sol pela mañana nes cañes desnudes de los árboles altos, y de cutiu muévense pa posase cerca unos d'otros. Vuela rectu y con rápidos aleteos.[5]

Compiten con otres aves frugíboras y qu'añeren en cuévanos. Rexístrase que los barbudos gorgiazules estornar de los buecos de los sos niales, ente que se reparó que roben los frutos que lleva'l machu de bulbul ventrirrojo a la so fema que ta nel nial.[10]

Los cuévanos nos árboles amás de p'añerar usar pa folgar, ellí les aves duermen soles ya inclusive fuelguen parte del día. El neñones suelen dormir colos sos proxenitores anque de cutiu tornen al buecu más puestu pa evitar que los sos padres nun-yos dexen entrar.[7]

Cantar

La so llamada ye un soníu altu y metálicu en forma de tuk…tuk…tuk, que se paez al soníu que se produz al cutir un calderu de cobre, a lo que debe'l so nome común. Repitir monótonamente mientres llargos periodos, empezando por un tuk baxu que va xubiendo de tonu y volume, amás d'amontase la frecuencia de la serie, que varia de les 108 - 121 notes per minutu de primeres hasta llegar a les 204 notes del final. Pel hibiernu vuélvense silenciosos y dexen de cantar.[5]

El so picu permanez zarráu mientres canten - la zona de piel desnudo que tien a entrambos llaos del gargüelu encher y desenche con cada tuk.[5]

Alimentación

Prefier los frutos del baniano, la figal sabrada, y otres figales monteses, dellos tipos de drupes y bayes, y dacuando atrapa inseutos al vuelu.[11][12] Tamién inclúi na so dieta los pétalos de les flores.[13] Consume ente cerca del 1,5 a 3 vegaes el pesu del so cuerpu en frutos acaldía.[14]

Reproducción

El so cortexu consta de cantares, acovanáu de les plumes del gargüelu, movimientos de cabeza y de la cola y rituales d'alimentación y afecháu mutuu.[7][15]

Reproducir a lo llargo de casi tol añu con variaciones locales. La dómina de cría trescurre principalmente ente febreru y abril na India y d'avientu a setiembre en Sri Lanka. Dambos sexos trabayen pa furar el buecu na base d'una caña horizontal nel qu'amás d'añerar, van folgar.[4] Ponen trés o cuatro güevos, que'l so periodu d'incubación nun ta bien estudiáu como n'otres aves qu'añeren en cuévanos anque s'envalora que dura unos dos selmanes. Dambos sexos encargar de guarar. Con frecuencia críen dos niaraes socesivamente.[5]

Factores de mortalidá

Los adultos suelen ser cazaos por especies predadoras. Nes zones urbanes rexístrense choques mortales con murios blancos.[16] Tamién suelen resultar envelenaos polos pesticidas.[17]

Referencies

  1. ↑ BirdLife International (2012). «Psilopogon haemacephalus» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.1. Consultáu'l 16 de xunetu de 2012.
  2. ↑ Bernis, F; De Juana, E; Del Hoyo, J; Fernández-Cruz, M; Ferrer, X; Sáez-Royuela, R; Sargatal, J (2002). «Nomes en castellanu de les aves del mundu recomendaos pola Sociedá Española d'Ornitoloxía (Séptima parte: Piciformes)». Ardeola. Handbook of the Birds of the World (Madrid: SEO/BirdLife) 49 (1): pp. 121-125. ISSN 0570-7358. http://www.seo.org/wp-content/uploads/tmp/docs/vol_49_1_septimo.pdf. Consultáu 'l 6 de xunu de 2013.
  3. ↑ Ficha en Avibase
  4. ↑ 4,0 4,1 (2005) Birds of South Asia: The Ripley Guide. 2. Smithsonian Institution & Lynx Edicions, 279–280.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ali, S & S D Ripley (1983). Handbook of the birds of India and Pakistan, 2 4, Oxford University Press, 163–165.
  6. ↑ Moyle, RG. «Phylogenetics of barbets (Aves: Piciformes) based on nuclear and mitochondrial DNA sequence data». Molecular Phylogenetics and Evolution 30 (1). doi:10.1016/S1055-7903(03)00179-9. PMID 15022769.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Lok AFSL & Lee TK. «Barbets of Singapore. Part 2: Megalaima haemacephala indica Latham (Coppersmith Barbet), Singapore's only native, urban barbet.». Nature in Singapore 1. http://rmbr.nus.edu.sg/nis/bulletin2009/2009nis47-54.pdf.
  8. ↑ Dewar, Douglas (1915). Birds of the Indian Hills. John Lane, 243.
  9. ↑ Blanford WT (1895). The Fauna of British India, Including Ceylon and Burma. Birds. Volume 3. Taylor and Francis, 98.
  10. ↑ Tooth,EE. «Nesting difficulties of the coppersmith.». J. Bombay Nat. Hist. Soc. 13 (4).
  11. ↑ Ali, Salim & Dillon Ripley (1987). Handbook of the Birds of India and Pakistan (Vol 4). Oxford University Press, 300.
  12. ↑ Aitken,EH. «The habits of the coppersmith». J. Bombay Nat. Hist. Soc. 8 (2).
  13. ↑ Bharos,AMK. «Unusual feeding pattern and diet of Crimsonbreasted Barbet (Megalaima haemacephala)». J. Bombay Nat. Hist. Soc. 94 (2).
  14. ↑ Muthukrishnan,TS; Sundarbabu,Rajeswari. «Feeding habits of Coppersmith Megalaima haemacephala (Muller).». J. Bombay Nat. Hist. Soc. 79 (1).
  15. ↑ Sharma,AK. «Territorial fight among crimsonbreasted barbet». Newsletter for Birdwatchers 33 (5). http://www.archive.org/stream/NLBW33_5#page/n16/mode/1up.
  16. ↑ Vijayaraghavan,B. «Accidental death of a Crimsonbreasted Barbet [Megalaima haemacephala (Muller)].». J. Bombay Nat. Hist. Soc. 54 (2).
  17. ↑ Dhindsa, M.S., J.S. Sandhu, and A.S. Sohi. «Pesticidal mortality of crimson-breasted barbet (Megalaima haemacephala) with a note on its body size.». Bulletin of the British Ornithologists' Club 106 (3).

Enllaces esternos

"Protonotaria-citrea-002 Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST

Psilopogon haemacephalus: Brief Summary ( Asturian )

provided by wikipedia AST
Psilopogon haemacephalus

Megalaima haemacephala ye una especie d'ave piciforme de la familia Megalaimidae que vive nel sur d'Asia.

Tien una cresta y gargüelu de color coloráu intensu, y caracterízase pola so llamada metronómica que foi comparada col soníu que produz un caldereru al cutir el metal col so martiellu. Alcuéntrase nel subcontinente indiu y delles zones del sudeste asiáticu. Al igual qu'otros barbudos, constrúin el so nial furando un buecu nun árbol. Aliméntase principalmente de frutos anque tamién prinden inseutos, especialmente termites alaes.

license
cc-by-sa-3.0
copyright
Wikipedia authors and editors
original
visit source
partner site
wikipedia AST
EOL is hosted by: