!["Map]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Map_marker_icon_%E2%80%93_Nicolas_Mollet_%E2%80%93_Birds_%E2%80%93_Nature_%E2%80%93_white.png"){kind=icon}
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Sitta przewalskii[5] ye una especie d'ave paseriforme de la familia Sittidae.
Foi consideráu mientres enforma tiempu una subespecie del esguilador cariblanco (Sitta leucopsis),[5] sicasí, difier significativamente en morfoloxía y vocalización. Tanto S. przewalskii como S. leucopsis consideráronse estrechamente rellacionaos col esguilador pechiblanco (Sitta carolinensis).[5][3] Ye un esguilador de tamañu medianu, d'unos 13 cm (5.1 pulgaes) de llargor. La parte cimera del cuerpu ye azul escura a gris o color pizarra, faciéndose azul escura a negra nel pileu. Les mexelles y gargüelu presentar de blancu ante a naranxa, y degrádase a color canela nes partes inferiores, onde s'intensifica'l color nos llaos del pechu. Les vocalizaciones consisten en series d'ascendentes xiblíos y notes curties alternes.
L'ave ye endémica de les zones nel sureste del Tíbet y el centru oeste de China, incluyendo l'este de Qinghai, Gansu y Sichuan, onde habita nes viesques montiegues de coníferes, tantu pícees como abetos. L'altitú a la qu'añera varia según la rexón, pero xeneralmente alcuéntrase ente 2250 y 4500 msnm (7380 a 14 760 pies). La especie describióse per primer vegada en 1891 a partir d'un espécime machu recoyíu na prefeutura de Haidong.[2] El nome común y binomiu llatín conmemoren al esplorador rusu Nikolái Przewalski, quien afayó la especie en 1884. Poco se sabe alrodiu de les interrelaciones qu'establez cola so hábitat, probablemente comparables coles del esguilador cariblanco.
Pamela C. Rasmussen concedió-y el rangu d'especie completa (separáu del esguilador cariblanco) en 2005 nel so Birds of South Asia. The Ripley Guide. Otres autoridaes adoptaron el cambéu anque, hasta l'añu 2014, S. przewalskii nun tenía una evaluación completa d'amenaces per parte de la BirdLife International y de la Unión Internacional pal Caltenimientu de la Naturaleza. Un estudiu filoxenéticu de 2014 de la especie asitiar na base del árbol evolutivu de los esguiladores de les 21 especies esaminaes, estenando asina la hipótesis de que S. przewalskii podría pertenecer a la mesma especie que S. carolinensis.
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:SittaLeucopsisGould.jpg")
Por cuenta de que Sitta przewalskii foi consideráu primeramente una subespecie del esguilador cariblanco, la so descripción de cutiu fíxose en comparanza con ésti.[6] Anque dambes especies escarecen de la llinia ocular negra típica d'otru esguiladores, el color ye distintu en S. leucopsis yá que tiende a ser pardu ablancazáu o crema nes sos mexelles, gargüelu, pechu, lladrales y banduyu. S. przewalskii puede tener distintes tonalidaes d'el color canela.[3] Tamién ye'l más pequeñu de los dos, y el so picu ye notablemente más delgáu.[7][8][3] Los machos y femes de la especie son casi idénticos n'apariencia,[9] sacante una brillosa coloración canela presente nel machu.[7]
La área sobre los güeyos, incluyendo la frente, el pileu y la nuca, ye d'un fondu negru azuláu hasta'l cantu cimeru del mantu.[3] El mantu puramente dichu ye d'un azul abuxao que varia de moderáu a escuru, al igual que les coberteras sobre les nales y les plumes terciaries, y faise buxu escuru nes coberteras medianes, mayores y primaries y la álula. Les plumes secundaries y primaries internes tán bordiaes por color azul buxu. Les rectrices centrales son azules abuxaes, y les timoneres esternes son d'un buxu coritu que palidece escontra les puntes.[10]
Les zones de la cara y de la contorna, incluyíes bridas, llista superciliar, coberteras de les oreyes, mexelles y gargüelu amosar de blancu a naranxa pálidu.[10][11] El banduyu y pechu son mayormente d'un color canela que s'escurez a naranxa nos llaos del pechu. Los lladrales traseros y plumes de les coberteras so la cola son ablondos.[10][12] Cuando'l plumaxe ta foliáu, el color puede ser irregular nes partes baxes y de tonu más claru. La quexal cimeru del picu ye negra, y l'inferior ye gris cola punta negra. El iris y les pates son de color marrón escuru.[6][3] Los exemplares xuveniles de la especie paecer a los adultos, sacante pola base de los sos picos, mariella y proporcionalmente más curtia, y pola so coloración xeneral, menos vibrante.[10]
L'esguilador de Przewalski ye un ave de tamañu medianu, d'unos 12.5 a 13 cm (4.9 a 5.1 pulg) de llargor.[13][6] La nala plegada del machu ye de 72 a 77 mm (2.8 a 3.0 pulg) de llargu y la de la fema ye de 69 a 74 mm (2/7 a 2/9 pulg); un promediu de 4 mm (0.16 pulg) más curtiu que l'esguilador cariblanco. La valumbu ye d'unos 22.5 cm (8.9 pulg). El picu mide ente 17 y 17.6 mm (0.67 a 0.69 pulg), ye más delgáu y curtiu qu'el de S. leucopsis, que'l so picu mide aprosimao 21 mm (0.83 pulg) de llargu.[14] El tarsu mide 18 mm (0.71 pulg), y la cola tien 43 mm (1.7 pulg) de llargor.[6][3]
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:%D0%9F%D1%80%D0%B6%D0%B5%D0%B2%D0%B0%D0%BB%D1%8C%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B988.jpg")
Les sitas constitúin un xéneru —Sitta— de pequeñes aves paseriformes de la familia Sittidae.[15] El xéneru estremar en siete subxénerus,[lower-alpha 1] de los cualos S. przewalskii pertenez a Leptositta, xuntu cola so subespecie nominal, Sitta leucopsis, y l'esguilador pechiblanco (Sitta carolinensis).[16] El esguiladores caracterizar poles sos nales curtiu y estruyir, de forma cuadrada con 12 plumes, coles curties, cuerpos compactos, picos apuntiaos bastante llongures y fuertes, pies con garres llargues, según pol so comportamientu, con una singular forma de baxar de cabeza pol tueru de los árboles. La mayoría de los esguiladores presenten la parte cimera gris o azul, y una llinia negra que traviesa los güeyos.[10][17] Una carauterística reconocible del esguilador de Przewalski ye qu'escarez de la llinia ocular común de la mayoría de sitas.[13]
Sitta deriva del nome griegu antiguu pa'l esguiladores (σιττη [sittē]).[18][19] N'inglés Nuthatch («esguilador»), rexistráu per primer vegada en 1350, deriva de nut y de una pallabra probablemente rellacionada con hack, una y bones estes aves escargaten buscando les nueces que guardaron nos resquiebros de los árboles.[20] La definición del Diccionariu de la llingua española fai énfasis nel fechu de que'l deu esternu d'estes aves ta xuníu na so base al deu mediu, gracies a lo cual pueden engatar la corteza de los árboles con facilidá como los picatueros.
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Berezovsky.jpg")
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Bianchi_V.L..jpg")
Sitta przewalskii describióse científicamente polos rusos Mijaíl Mijáilovich Berezovski y Valentín Bianchi en 1891[21] sobre la base d'un solu espécime llográu na prefeutura de Haidong, al este de Qinghai.[22][2] El nome común y binomiu llatín provién del esplorador rusu Nikolái Przewalski,[23] quien afayó la especie nel Tíbet en 1884 y denominar Sitta eckloni ensin apurrir una descripción fayadiza, lo que lo fai un nomen nudum.[24][25] Anque los hábitats principales de Sitta przewalskii y l'esguilador cariblanco (Sitta leucopsis) tán separaos unu d'otru por casi 1500 km (930 milles),[26] l'esguilador de Przewalski describióse como estrechamente rellacionáu col esguilador cariblanco, y foi partir d'entós que fueren consideraos y trataos conespecíficamente na mayoría de les ocasiones, como una subespecie de S. leucopsis.[6][27][lower-alpha 2]
En 2005, Pamela C. Rasmussen concedió'l estatus de taxón autónomu nel so llibru Birds of South Asia. The Ripley Guide, al estremar la especie S. leucopsis.[7] La clasificación foi adoptada polos ornitólogos Nigel J. Collar y John D. Pilgrim en 2007,[28] y aprobáu pol Congresu Ornitolóxicu Internacional,[4] pol ornitólogu británicu Alan P. Peterson —na so reconocida Zoological Nomenclature Resource (Zoonomen)—[29] y por Internet Bird Collection (IBC), patrocináu pol Handbook of the Birds of the World.[30] Nenguna subespecie foi identificada en przewalskii.[4]
Na esplicación de la so separación de la especie, Rasmussen señaló una diverxencia morfolóxica y diferencies significatives na vocalización.[7] L'ornitólogu Edward C. Dickinson indicó nun artículu de 2006 que, a pesar de la evidencia de diferencies morfolóxiques y vocales que fueron establecíes ente S. przewalskii y S. leucopsis, poco se publicó hasta'l momentu sobre la presentación de detalles morfolóxicos comparativos, y que sería instructivu estudiar cómo cada taxón respuende a los soníos qu'emite l'otru.[31]
Filoxenia parcial de los esguiladores d'elSitta
Esguilador pechiblanco
(S. carolinensis)
Esguilador xigante
(S. magna)
Otru esguiladores
Esguilador de Przewalski
(S. przewalskii)
L'esguilador cariblanco, contemplando tamién al S. przewalskii, considérase estrechamente rellacionáu col esguilador cariblanco (Sitta carolinensis), que tien un llamáu similar (anque Sitta carolinensis tien un tonu moderadamente altu), y que n'ocasiones fueron trataos como la mesma especie. De la mesma, propúnxose que'l triunviratu de S. przewalskii, S. leucopsis y Sitta carolinensis podría tar rellacionáu col esguilador canadiense (Sitta canadensis),[5] un grupu monofiléticu, correspondiente al subxéneru Micrositta, qu'inclúi seis especies d'esguiladores de tamañu mediu.[lower-alpha 3] Estes rellaciones siguen tando pocu clares.[16][14][33] Un estudiu molecular de Éric Pasquet, realizáu en 2014, apurrió cierta claridá nesti aspeutu.[17]
En 2014, Éric Pasquet et al publicaron una filoxenia basada nel exame d'ADN nuclear y mitocondrial de ventiún especies d'esguiladores. Anque S. leucopsis nun incluyóse nel estudiu, atopóse que nel grupu estudiáu de los esguiladores,[lower-alpha 4] S. przewalskii ye basal —un antepasáu na base (o raigañu)— nel árbol xenealóxicu evolutivu de los esguiladores, y polo tanto «hermanu de les demás esguiladores, ensin parientes cercanos».[17] Los afayos fueron resultáu d'analises filoxenéticos (l'empléu de la inferencia bayesiana y los métodos de máxima verosimilitud). Darréu, realizóse un analís biogeográfico (utilizando'l modelu de dispersión-estinción-cladogénesis). El cladograma llográu a partir de los resultaos indica que'l primera clado y descendientes más cercanos del esguilador de Przewalski son l'esguilador pechiblanco y l'esguilador xigante (S. magna),[5] lo qu'estena la hipótesis de que S. przewalskii podría pertenecer a la mesma especie que S. carolinensis.[17]
Los llamaos territoriales de Sitta przewalskii difieren significativamente de los de S. leucopsis, que les sos notes son más nasales, ente que'l cantar de S. przewalskii usa versos llargos compuestos por xiblíos que xuben nel tonu, entrepolaos con curties notes.[26] Acordies con Aves del Mundu, les vocalizaciones inclúin un «chip» asordinado y nidiu que se repite en series irregulares; un fuerte y enfáticu xiblíu «dweep» o «dweep-eep»; un tenue «que» nasal y quejumbroso, xeneralmente repitíu de 3 a 5 vegaes, y notes más débiles «pee-pee-pee-pee...» o «seet-seet-seet-seet..» nel mesmu tonu, pero que desaceleran escontra'l final de la frase.[10]
En 1950, el naturalista inglés Frank Ludlow presentó una descripción de l'ave, que-y apurrió Ernst Schäfer cuando estudió un machu adultu cerca de Litang en 1934. Caracterizar como «unu de los habitantes más cobardes y raros del monte de coníferes»,[34] y que lleva una vida solitaria, al igual que les poblaciones cercanes de picos tridáctilos (Picoides tridactylus funebris). Sicasí, Ludlow reparó la especie nel sureste del Tíbet, probablemente mientres l'iviernu, y nun la consideró especialmente reservada. Informó matar a un espécime nun sauce, llueñe de les zones habituales de anidación de la especie en coníferes.[34] L'espécime foi prindáu nes contornes d'un monte, nuna cresta ente dos abarganes, onde taba posáu nuna caña seca dende la que se llanzó en persecución d'inseutos voladores, como un papamoscas.[21][6]
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Sitta_przewalskii_Keulemans.jpg")
La especie ye endémica d'una zona nel centru-oeste de China y sureste del Tíbet.[4] En China, alcuéntrase na zona esti de Qinghai, dende los montes Daba tan al norte como'l condáu autónomu de Menyuan Hui y tan al sur como'l pandu d'Amdo (35°N 101°E / 35°N 101°E / 35; 101), según en partir sur de Qinghai nel condáu de Nangqên; na cuenca del ríu Mariellu nel condáu de Xinghai; en Gansu, nel suroeste de los condaos de Xiahe y Min; en Sichuan, onde se reparó nel norte, centru y oeste de la provincia, incluyendo avistamientos nel condáu de Songpan y na reserva natural del valle de Jiuzhaigou, nos montes de Qionglai, nel distritu de Wolong, na rexón del condáu de Barkam, y na área de Litang. La especie foi reparada tamién en Kunming, nel suroeste de China, onde ye bien probable que migre pa pasar l'iviernu.[13]
Nel Tíbet, la especie alcontróse, na Rexón Autónoma, nel nordeste de la prefeutura de Chamdo; y nel sureste del condáu de Tse (n'avientu) y en Dzeng (n'abril), dambos na cuenca del Yarlung Tsangpo. Los avistamientos nel Gran Cañón del Yarlung Tsangpo son anómalos, yá que solo visitar pel hibiernu. L'ave reparada en Dzeng atopábase fora del hábitat avezáu de la especie, montes de coníferes, y tantu los individuos de Dzeng como los de Tse presentaben partes inferiores atípicamente pálides, lo qu'indica que podría tratase d'exemplares de S. leucopsis con traces d'introgresión xenética del esguilador de Przewalski.[10]
S. przewalskii habita los montes montiegos de coníferes de píceas o abetos. El so rangu altitudinal xeneralmente llega hasta la llinia forestal. En China reparóse distribuyíu a 4270 m (14 010 pies) d'altor (en Sichuan mientres agostu) y en Qinghai a unos 2590 a 2895 m (8497 a 9498 pies) y aprosimao 2250 m (7380 ft, mientres xunu). Nel oeste de Nepal describióse una distribución a unos 2745 a 4575 m (9006 a 15 010 pies). Nel Tíbet informóse de la presencia de especímenes n'altores de 3500 a 4500 m (11 500 a 14 800 pies) nel nordés, y de 2895 a 3050 m (9498 a 10 007 pies) nel sureste.[34][35]
Sitta przewalskii nun ta consideráu como una especie independiente por BirdLife International y la Unión Internacional pal Caltenimientu de la Naturaleza, y el so nivel d'amenaza nun foi evaluáu por ellos. Magar que ye descritu como escasu en China y el sudeste de Tíbet,[35] cuidao que el taxón trátase más bien como una subespecie de S. leucopsis, la evaluación de la so población incorpora la relativa bayura de les sos especies parentales.[lower-alpha 5] Poro, catalógase como de «esmolición menor».[1][36]
Yá que S. przewalskii nun foi llargamente estudiáu en forma independiente de S. leucopsis, podría aplicase una clasificación de «datos insuficientes», pero la rareza de la so avistamiento xenera esmolición pola so situación; a pesar de nun poder determinase'l nivel d'amenaza de la especie pola falta de datos, ye probable qu'a la especie (efeutivamente, de facto) pudiera asignáse-y un estatus de «casi amenazada» o, inclusive, «vulnerable».[10][lower-alpha 6]
If the range of a taxon is suspected to be relatively circumscribed, if a considerable period of time has elapsed since the last record of a taxon, or if there are reasonable chances of unreported surveys in which the taxon has not been found, or that habitat loss has had an unfavourable impact, threatened status may well be justified.
Si abarrúntase que la distribución d'un taxón ta relativamente circunscrita, si trescurrió un periodu considerable de tiempu dende l'últimu rexistru d'un taxón, o si esisten posibilidaes razonables d'encuestes ensin declarar nel que nun s'atopó'l taxón, o que la perda d'hábitat tuvo un impautu desfavorable, l'estáu d'amenaciáu pue tar bien xustificáu.[37]
!["Modifica]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Notification-icon-Wikidata-logo.svg/18px-Notification-icon-Wikidata-logo.svg.png"){kind=icon}
.!["Protonotaria-citrea-002]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/5/55/Protonotaria-citrea-002_edit.jpg/80px-Protonotaria-citrea-002_edit.jpg")
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Sitta przewalskii ye una especie d'ave paseriforme de la familia Sittidae.
Foi consideráu mientres enforma tiempu una subespecie del esguilador cariblanco (Sitta leucopsis), sicasí, difier significativamente en morfoloxía y vocalización. Tanto S. przewalskii como S. leucopsis consideráronse estrechamente rellacionaos col esguilador pechiblanco (Sitta carolinensis). Ye un esguilador de tamañu medianu, d'unos 13 cm (5.1 pulgaes) de llargor. La parte cimera del cuerpu ye azul escura a gris o color pizarra, faciéndose azul escura a negra nel pileu. Les mexelles y gargüelu presentar de blancu ante a naranxa, y degrádase a color canela nes partes inferiores, onde s'intensifica'l color nos llaos del pechu. Les vocalizaciones consisten en series d'ascendentes xiblíos y notes curties alternes.
L'ave ye endémica de les zones nel sureste del Tíbet y el centru oeste de China, incluyendo l'este de Qinghai, Gansu y Sichuan, onde habita nes viesques montiegues de coníferes, tantu pícees como abetos. L'altitú a la qu'añera varia según la rexón, pero xeneralmente alcuéntrase ente 2250 y 4500 msnm (7380 a 14 760 pies). La especie describióse per primer vegada en 1891 a partir d'un espécime machu recoyíu na prefeutura de Haidong. El nome común y binomiu llatín conmemoren al esplorador rusu Nikolái Przewalski, quien afayó la especie en 1884. Poco se sabe alrodiu de les interrelaciones qu'establez cola so hábitat, probablemente comparables coles del esguilador cariblanco.
Pamela C. Rasmussen concedió-y el rangu d'especie completa (separáu del esguilador cariblanco) en 2005 nel so Birds of South Asia. The Ripley Guide. Otres autoridaes adoptaron el cambéu anque, hasta l'añu 2014, S. przewalskii nun tenía una evaluación completa d'amenaces per parte de la BirdLife International y de la Unión Internacional pal Caltenimientu de la Naturaleza. Un estudiu filoxenéticu de 2014 de la especie asitiar na base del árbol evolutivu de los esguiladores de les 21 especies esaminaes, estenando asina la hipótesis de que S. przewalskii podría pertenecer a la mesma especie que S. carolinensis.
