Seekatte is koppotiges in die orde Octopoda, wat baie diverse streke van die aarde se oseane bewoon, veral koraalriwwe.
'n Seekat het agt beweegbare arms, wat agter hom aansleep wanneer hy swem. Sy wetenskaplike naam "Octopoda" is afgelei van die Griekse Ὀκτάπους, wat "agt-pote" beteken.
Meeste seekatte het nie 'n interne of eksterne geraamte nie, wat hulle toelaat om deur baie klein openinge te beweeg. 'n Seekat het 'n harde snawel en sy mond word deur sy arms omring. Hulle is hoogs intelligente diere, moontlik selfs die intelligentste van alle ongewerwelde diere. Hy ontsnap roofdiere deur te skuil, vinnig weg te swem, ink uit te spuit of sy kleur te verander om homself te kamoefleer. Hulle is tweesydig simmetries met twee oë en vier paar arms. Sy arms is oortrek met suiers.
Die seekat se dieet bestaan hoofsaaklik uit krappe, garnale, krewe, weekdiere en visse. Hy kan ook vir 'n kort periode buite die water oorleef, mits sy kieue vogtig bly. Die meeste seekatte is nie giftig nie, alhoewel sommige baie giftig is.
Denómase pulpu a una serie d'invertebraos cefalópodos carauterizaos por nun tener cónxara y por tener tentáculos.
Los ocho brazos del pulpu (denomaos "raxos") cunten con ventoses pegañoses y converxen nel cuerpu del animal, nel so puntu de converxencia presenten la boca d'aspeutu de picu córneu. Na tiesta allúguense los güeyos, mui desendolcaos, el celebru y tres corazones. Nel mantu ubíquense el restu les coraes, como'l depósitu de tinta qu'empleguen pa fuxir de los sos depredadores, tamién cunten col chorru que-yos impulsa a nalar al revés.
Los pulpos más pequeños, como'l d'aniellos azules que vive n'Australia, algamen talles d'unos 15 cm. El pulpu común octopus vulgaris pue algamar los 3 m de llargo y 12 kg de pesu. El pulpu de Vancouver ye la especie más grande, pue llegar a pesar 40 kg.
Los pulpos aliméntense de cámbaros, bivalvos ya inclusu de pexes si lleguen a atrapalos, tampoco nun refuguen del carnáu.
Pa capturar a les sos preses, el pulpu allánciase sobro elles, y arródiales colos sos brazos pa inmovilizales. Col picu maten a les sos preses esfaraguyándoles ya inyectándo-yos una enzima dixestiva que dixerirá en parte a la presa (nel pulpu d'aniellos azules esta enzima ye mortal pal ser humanu). Dempués el pulpu sorbe la so presa semidixería.
El tercer tentáculu drechu del machu ye en realidá el so muérganu copulador, que lu introduz na cloaca de la fema pa fecundar los güevos. Tres la fecundación el machu dexa a la fema, y ésta colinga los sos güevos (hasta 40.000) en forma de recimos nel techu de la so covacha.
La fema acoya los sos güevos hasta qu'eclosionen, un mes dempués, demientres esi tiempu, la fema fai frente a los depredadores y oxixena la covacha, nun s'alimenta demientres esi periodu, y tres de la eclosión muerre de fame.
Los pulpos tienen muncha fuercia en comparanza col so tamañu, pero inclusu los más grandes son animales abondo tímidos, pasen la mayor parte del día escondíos en regalles de les roques y pela nueche salen a cazar.
Ye un animal que se mimetiza col entornu, faciendo abegoso columbralu, inclusu engrulla'l pelleyu p'asemeyase a les roques con algues. Sicasí, cuando ye atacáu o cuando copula, camuda de color darréu.
Los grandes pexes como la morena, el cóngaru o el pexe lluna atáquenlu davezu, pa evitalos, el pulpu espulsa un chorru de tinta prieta pel so propulsor. Tien unos sentíos mui desendolcaos, sacantes l'oyíu, que son sordos ensembre. Tien arriendes gran intelixencia, memoria ya inclusu capacidá pal deprendimientu.
Denómase pulpu a una serie d'invertebraos cefalópodos carauterizaos por nun tener cónxara y por tener tentáculos.
