Die beesmelkbos [1] (Euphorbia mauritanica L.) is 'n vetplant wat inheems aan Suid-Afrika en Namibië is. Op die SANBI-rooilys word dit as veilig (LC) gelys. Dit is wydverspreid en volop.[2]
Die plant kom veral in die Sukkulente Karoo voor waar dit dikwels domineer in dale en op heuwelhellings. Maar dit word ook in Albany-ruigte, Fynbos of Nama-Karoo aangetref.
Die plant is eenhuisig en sonder dorings. Dit is 'n struik wat 1,5 m hoog word met regop takke wat uit 'n dik wortelstok groei. Dit het min sytakke en die takke is geelgroen met klein blaarlittekens. Die jong takkies kry van Augustus tot Oktober party klein geel blommetjies aan die end.
Die wetenskaplike naam mauretanica berus op 'n misverstand. Dillenius het gedink dat die plant uit Mauretanië gekom het en Linnaeus het dit oorgeneem. Die plant is gasheer vir 'n parasitêre plant Hydnora africana wat jakkalskos genoem word.[3]
Die beesmelkbos (Euphorbia mauritanica L.) is 'n vetplant wat inheems aan Suid-Afrika en Namibië is. Op die SANBI-rooilys word dit as veilig (LC) gelys. Dit is wydverspreid en volop.
Die plant kom veral in die Sukkulente Karoo voor waar dit dikwels domineer in dale en op heuwelhellings. Maar dit word ook in Albany-ruigte, Fynbos of Nama-Karoo aangetref.
Die plant is eenhuisig en sonder dorings. Dit is 'n struik wat 1,5 m hoog word met regop takke wat uit 'n dik wortelstok groei. Dit het min sytakke en die takke is geelgroen met klein blaarlittekens. Die jong takkies kry van Augustus tot Oktober party klein geel blommetjies aan die end.
Die wetenskaplike naam mauretanica berus op 'n misverstand. Dillenius het gedink dat die plant uit Mauretanië gekom het en Linnaeus het dit oorgeneem. Die plant is gasheer vir 'n parasitêre plant Hydnora africana wat jakkalskos genoem word.
