Die Breekhout (Alberta magna) is 'n struik of klein boom wat floreer aan die kus maar glad nie groei in die binneland of droë toestande nie. Die breekhout is endemies aan Suid-Afrika. Dit kom veral in die ekostreek AT1012 (die rivierklowe van Maputa- tot Pondoland) voor. Dit is die immergroen woude en bosryke klowe in KwaZulu-Natal en suidwaarts tot by Oos-Londen. Op die SANBI-rooilys word dit as byna bedreig (NT) gelys. Dit is veral omdat in die graslande wat die rivierklowe onring te dikwels in die brand gesteek word. Daar word ook deur sangomas boombas geoes, maar dit is minder belangrik. In gebiede waar daar minder veldbrande veroorsaak word, is hierdie boom een van die eerste wat die graslande koloniseer.[1] Op die IUBN-rooilys word dit steeds as veilig gelys.[2]
Die blomme is rooi tot karmosynkleurig en buisvormig wat tot 3 cm lank word. Hulle word in digte hofies gedra. Die vrugte het twee vlerkies van tot 2 cm lank. Die vrugte word ook rooi tot skarlakenrooi van kleur.
Die Breekhout (Alberta magna) is 'n struik of klein boom wat floreer aan die kus maar glad nie groei in die binneland of droë toestande nie. Die breekhout is endemies aan Suid-Afrika. Dit kom veral in die ekostreek AT1012 (die rivierklowe van Maputa- tot Pondoland) voor. Dit is die immergroen woude en bosryke klowe in KwaZulu-Natal en suidwaarts tot by Oos-Londen. Op die SANBI-rooilys word dit as byna bedreig (NT) gelys. Dit is veral omdat in die graslande wat die rivierklowe onring te dikwels in die brand gesteek word. Daar word ook deur sangomas boombas geoes, maar dit is minder belangrik. In gebiede waar daar minder veldbrande veroorsaak word, is hierdie boom een van die eerste wat die graslande koloniseer. Op die IUBN-rooilys word dit steeds as veilig gelys.
Die blomme is rooi tot karmosynkleurig en buisvormig wat tot 3 cm lank word. Hulle word in digte hofies gedra. Die vrugte het twee vlerkies van tot 2 cm lank. Die vrugte word ook rooi tot skarlakenrooi van kleur.
Alberta magna ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les rubiacees. Ye orixinaria d'África del Sur en KwaZulu-Natal.[1] Este ye un parrotal o árbol bien impresionante, sobremanera cuando ta en flor o con fruta. Esta especie non yá ye atesorada polos coleccionistes de los árboles y los xardineros pola so guapura, sinón tamién porque ye n'árbol protexíu na familia Rubiaceae.
Nel maduror tien la corteza de los tarmos ye gris, les cañes son de color verde o marrón. La corona de brillosa xamasca siempres verde fai irisaciones d'un colloráu brillosu, les flores son tubulares y fórmense nel estremu de les cañes a fines de branu / seronda (febreru-xunu). Les flores tienen unos 2,5 cm de llargu y son de color coloráu brillante con una mota peludo. Siguíos por frutes pequeñes con grandes ales escarlata.
Les fueyes son simples y opuestes de 7.5-13 cm de llargu y hasta unos 5 cm d'anchu, oblongues o ovales. Les fueyes son brilloses de color verde escuru pol fexe y más pálidu pol viesu, con una nervadura central de color amarellentáu. Los nervios llaterales son dacuando visibles nel viesu de la fueya.
Alberta magna crez perbién na mariña a un altor de 1 800 metros, y puede formar un árbol de tamañu medianu, d'hasta 13 m d'altor.
La corteza d'esti árbol utilizar na medicina tradicional, pero la madera ye cuasi inútil. Ruémpese fácilmente, d'ende'l nome común "breekhout".
Reproducir por frada, la guañada por granes ye irregular. De mal cultivu, nun soporta'l secañu estremu o un clima bien templáu y secu al empar, tampoco'l fríu intenso. La madera ye bien fráxil. Quier suelu bien drenáu, llixeru, en posición ventilada y al sol, con abondosa agua. Plantar nun gran fuexu. En tiestu, tierra fibrosa y alteria. En xardín suel crecer adulces, 20-30 cm. añales. Bien plantáu, floria nun par d'años.
Indicaciones: La corteza usase en medicina tradicional.[2]
Otros usos: Utilizada como planta ornamental.
Alberta magna foi presentada por Ernst Heinrich Friedrich Meyer, quien foi profesor de medicina na Universidá de Gotinga y profesor acomuñáu de la botánica n'Koningsberg. Llamó al xéneru Alberta y a una especie, magna n'honor d'Albertus Magnus, que'l so verdaderu nome yera Graf von Bollstädt, un filósofu famosu o teólogu alemán que vivió ente los sieglos 12 y 13 y escribió De vegetabilus, un trabayu botánicu en siete volúmenes.
Alberta magna describióse por Ernst Heinrich Friedrich Meyer y espublizóse en Linnaea 12: 258, nel añu 1838.[3][4]
!["Modifica]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/67/Notification-icon-Wikidata-logo.svg/18px-Notification-icon-Wikidata-logo.svg.png"){kind=icon}
.!["Cymbidium]("https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c1/Cymbidium_Clarisse_Austin_%27Best_Pink%27_Flowers_2000px.JPG/50px-Cymbidium_Clarisse_Austin_%27Best_Pink%27_Flowers_2000px.JPG")
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Alberta magna ye una especie de parrotal perteneciente a la familia de les rubiacees. Ye orixinaria d'África del Sur en KwaZulu-Natal. Este ye un parrotal o árbol bien impresionante, sobremanera cuando ta en flor o con fruta. Esta especie non yá ye atesorada polos coleccionistes de los árboles y los xardineros pola so guapura, sinón tamién porque ye n'árbol protexíu na familia Rubiaceae.
!["]("http://ast.wikipedia.org/wiki/Ficheru:Alberta_magna.jpg")
Inflorescencia.
